Ὀ capo, τό Capo καί 50.000 χλωμά*

Λοιπόν 6 σχεδόν χρόνια μετά την αρχική παραγγελία, την οποία μου την
έκανα δώρο τα Χριστούγεννα κάτω από το δέντρο, έκλεισα ο πρώτος μεγάλος
κύκλος συμβίωσης με το πρώτο μοτόρι που αγόρασα με τα χεράκια μου. Μια
συμβίωση, που αν μη τι άλλο, δεν με άφησε να βαρεθώ, να μην με
προβληματίσει είτε θετικά είτε αρνητικά. Μια συμβίωση με έντονα
συναισθήματα, με πόνο, με κόπο, με....., με....., με......

Δεν θα ξεχάσω ποτέ όσο ζω την ανοίπωτη χαρά που, το σύνολο μετάλου, πλαστικού και σιλικόνης που ονομάζονται ,Aprilia ETV 1000 Caponord
μου έδωσε το πρώτο απόγευμα που το οδήγησα από την Αγ. Παρασκευή έως το
Μαρούσι. Προσεχτικά προσεχτικά γιατί η μετάβαση από το chopperακι των
400 cc και 23 hp στο μεγαθήριο των 998 cc και 98 hp ήταν μάλλον μεγάλη.
Κάτι σαν πολιτισμικό σοκ έπαθα όταν νύχτωσε και ο δεξιός αντίχειρας
έσπρωξε τον επιλογέα φώτων προς τα δεξιά. Γκ@βλλλ@ που λένε και στη
Θεσσαλονίκη. Ήθελα να σταματήσω και να μείνω να το κοιτάω. Μπλε και
κόκκινο σε μία μοναδική σύνθεση που ακόμα με εξιτάρει για αλητείες.

Όπως
δεν θα ξεχάσω ποτέ την περηφάνια που ένιωσα όταν ο αντιπρώσωπος Aprilia
κάποιου νησιού ήρθε και με ρώτησε πότε το παρέλαβα!!!! Πρώτο ταξίδι
εκτός ηπειρωτικής χώρας βλέπεις. Είπα να αλλάξω λίγο περιβάλλον μιας
και στο 15νθήμερο η χλμ ενδειξη είχε ήδη "πιάσει" 3.000 και χλωμά*. Απο
τότε πολλά έγιναν, άλλα καλά και άλλα άσχημα. Ανακάλυψα τα φόρουμ και
την γοητεία του ομιλείν γράφοντας. Νέοι φίλοι, εκδρομές, καφέδες,
παϊδάκια, ξενύχτια, γλέντια, γάμοι και βαφτίσια, όνειρα, σχέδια και
πόσα άλλα που είτε πραγματοποιήθηκαν είτε έμεινα στη σφαίρα του
ανεκπλήρωτου. Από την άλλη, τα άσχημα, αυτά που θέλεις καμιά φορά να
ξεχάσεις και δεν μπορείς. Φίλοι που δεν θα ξαναδώ, κακίες που με
ψύχραναν και με έκαναν να μην συμετέχω για αρκετό καιρό στα "κοινά",
αλλαγή εργασιακού περιβάλλοντος με απαιτητικό ωράριο εκτός Ελλάδος,
λίγος χρόνος στο σπίτι και πάει λέγοντας. Βάλε και λίγο τα συνεργεία
και την αδυναμία τους να βρουν λύση ήρθε και έδεσε το γλυκό.

Τελος
πάντων. 6 χρόνια λοιπόν και αυτό που μένει είναι μια γλυκιά γεύση που
θα την νιώθω όσο καιρό ακόμα βλέπω το πρωΐ την Ιταλίδα μου και έχω
όρεξη να ανεβώ απάνω της. Και δεν θέλω σχόλια. Μπορεί να είναι δύστροπη
μερικές φορές αλλά η αποζημείωση που μου προσφέρει ήταν, είναι και
ελπίζω να είναι για πολύ καιρό ακόμα γλυκιά.


*χλωμά. = χλμ

Edit.
Τώρα πιά τό κοντέρ δείχνει σχεδόν 70.000 μερικά ἐκ τῶν ὀποίων χωμάτινα. Ὄποτε τό βάζω στό χῶμα πάντως το μετανιώνω.....Κάτι πονάει μέσα μού. Γιά τό λόγο αὐτό ἔχω προσανατολιστεῖ στήν ἀγορά κατσικιοῦ Σοβιετικῆς κατασκευῆς και προελεύσεως. Ἔν εὐθέτο χρόνο ὄμως.

Το χαίρεσαι και το γλεντάς έτσι;
Ωραίο κείμενο!

Παρακαλω να μεταφερθει στα ανεκδοτα ........

ευχομαι τα χλωμα να γινουν 200.000, το ιδιο ευχαριστα ολα, με τα μεχρι στιγμης 70.000!!!

[quote="capo998"]Γιά τό λόγο αὐτό ἔχω προσανατολιστεῖ στήν ἀγορά κατσικιοῦ Σοβιετικῆς κατασκευῆς και προελεύσεως./quote]

Από το κακό στο χειρώτερο πας ρε Capo...